Z pierwszego Dnia Wiosny u Staszica...

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z Pierwszego Dnia Wiosny w naszej szkole.

Za rok musimy to powtórzyć jeszcze raz, z lepszym efektem !!!:-)

ODETNIJ PRĄD I ZACZNIJ ŻYĆ!

Całkiem niedawno na terenie Połczyna-Zdroju i z tego co się orientuję, okolic, była silna wichura (to znaczy tak mi się wydaje, że silna, bo większej nigdy nie widziałam). Wiatr pozrywał linie elektryczne, sklepy pozamykano ze względu na niedziałające kasy fiskalne, większość telefonów nie miało zasięgu i do tego nie było wody. To był piątek. Prądu nie było około 6 godzin. Na dworze zimno, aż strach wychodzić na zewnątrz. Ściemniło się. No, ale chyba nie pójdę spać o 18.00, prawda? Świece zostawione „na wszelki wypadek” idealnie wykonały swoje zadanie.

Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów nic nie grało, nic nie szumiało, nic nie wrzeszczało… Żaden telewizor, Viva, komputer, radio, telefon itp. Nic. Cisza. Trochę trudno było się przestawić. Nigdzie nie trzeba było biec, nic załatwiać. Gdy jest cicho, różne myśli przychodzą do głowy. Bardzo często te, których nie słychać zza tego codziennego hałasu. Już nie można od nich tak łatwo uciec. Nie można puścić muzyki na cały regulator.

Przemawiają dusza i serce tak długo niesłuchane…

Nawet sumienie daje o sobie znać. I to nie jest tak, że są ludzie, którzy tego sumienia nie mają. Dobrze się maskują, to wszystko. Lecz gdy gaśnie światło, nawet i w nich odzywa się coś ludzkiego…

Myślę, że warto byłoby od czasu do czasu odciąć na chwilę prąd na całym świecie:) Na moment zatrzymać się i pomyśleć: „Do czego ja dążę?”. Może pozwoliłoby to wszystkim stawać się coraz to lepszymi ludźmi?

Maja Gorochowik

Radosnego Alleluja!

Serdeczne życzenia radości i siły płynącej z istoty świąt wielkanocnych.
Życzymy, aby ten niezwykły czas wniósł do Waszych serc pogodę ducha, spokój, ciepło i nadzieję, które pomogą Wam w codziennych trudach, dokonywaniu wyborów i odnalezieniu właściwego kierunku na autostradzie życia.

Serdecznie zapraszamy do wysłuchania "Alleluja" z oratorium "Mesjasz" Georga Friedricha Händla.

http://www.youtube.com/watch?v=76RrdwElnTU

A także do odsłuchania tego utworu w nieco odmiennej formie,z żartem.

http://www.youtube.com/watch?v=SXh7JR9oKVE

Redakcja

KONKURS PROFILAKTYCZNY

13 kwietnia 2011 r. w naszej szkole odbył się konkurs profilaktyczny dla klas I pod hasłem ,,ZACHOWAJ TRZEŹWY UMYSŁ’’. Każdą klasę reprezentowała 3-osobowa grupa. W pierwszej kolejności zawodnicy musieli wykazać się wiedzą dotyczącą AIDS, objawami i skutkami choroby alkoholowej oraz konsekwencjami zażywania narkotyków.

Kolejnym zadaniem było wykonanie plakatu profilaktycznego i odegranie scenki, w której należało zachować się w sposób asertywny.

Nad przebiegiem turnieju czuwała komisja, w skład której weszła pani Marzena Kalinowska, pani Barbara Ostrowska oraz pani Barbara Dziubańska.

Konkurs przeprowadziła przedstawicielka samorządu uczniowskiego – Agata Fotyga.

W stworzeniu miłej atmosfery pomogli reprezentanci radiowęzła, dostarczając podkładów muzycznych, natomiast pani Dziubańska zadbała o poczęstunek. Uczestników konkursu dopingowali uczniowie z klas pierwszych.

Po długich zmaganiach zwycięstwo odnieśli przedstawiciele klasy I c :

Lidia Kołłek, Radosław Iwanek i Arkadiusz Mankiewicz

II miejsce I a: Patryk Lasecki, Remigiusz Terlecki oraz Artur Zieliński

III miejsce I TAK/TŻ: Aleksandra Matusiak, Beata Kosiór, Marta Wiśniewska

IV miejsce I TH: Natalia Trzcińska, Sandra Woźnicka, Maciej Pakuła.

Zwycięzcy konkursu otrzymali wyposażenie do komputerów a pozostali na poprawę humoru zostali obdarowani słodkościami i piąteczkami z biologii. Gratulacje!!!

Akcja ,,ZACHOWAJ TRZEŹWY UMYSŁ’’ każe uświadomić sobie, że: ,,nawet najdłuższą podróż należy zacząć od małego pierwszego kroku”. Taki krok może uratować komuś życie.

Karolina Sudowska Ic

Komunikat w sprawie forum.

Informujemy, że forum naszej gazety "Stachu w Podziemiach" zostało już utworzone. Jednak z przyczyn technicznych musimy sie wstrzymać z podaniem adresu przez parę najbliższych dni. Tym samym prosimy o wyrozumiałość i dalsze odwiedzanie naszej strony.:)

Dobrego dnia!

Uzależnienie…

Czy nie zastanawialiście się nigdy po co redakcja „Stacha..” zadaje sobie tyle trudu i co rusz dodaje nowe teksty? Zapewne nie każdemu z Was chciałoby się poświęcić czas na wymyślenie pomysłu, złożenie go w jakąś sensowną całość i dodanie na tę stronkę, abyście mogli to przeczytać. No więc…

dlaczego?

Dziś powiem Wam, dlaczego ja piszę. Nie, nie dlatego, że należę do klasy humanistyczno – dziennikarskiej i od urodzenia o niczym innym nie myślę, tylko o pisaniu. Zaczęło się w sumie przez przypadek. Otóż ktoś zaczepił mnie i zaproponował pisanie w gazetce. Nawet nie dopuszczałam do siebie takiej myśli.

„Nie będę się kompromitować!” – myślałam. Strach, nic więcej. Nie łatwo było się wymigać. Poszłam na pierwsze spotkanie i usłyszałam, że za tydzień mam przysłać pierwszy tekst. Panika. O czym mam pisać? Skąd mam to wiedzieć?! Pierwszy tekst napisałam o niezbyt mądrych ekologach, ich chęci ratowania świata i kontrowersyjnych pomysłach. Posłuchałam intuicji. Na kolejny tekst miałam jeszcze mnóstwo czasu, ale zaczynałam myśleć o czym napiszę tym razem… Drugi, trzeci, piąty…

Dziś już nikt nie musi mi przypominać o terminie przysłania tekstu. Ostatnio przyłapałam się na tym, że podsłuchuje ludzi, np. w kolejce w sklepie (obsesja!:)) i takim sposobem powstają nowe teksty. Niedawno usłyszałam kobietę, która mówiła do kogoś „Co z niej za kobieta, która nie urodziła dziecka? Karierę chcę robić, baba ma siedzieć w garach i tyle!” i takim sposobem powstał artykuł o feministkach:) Każdy tekst ma swoją indywidualną historię.

Gdyby dziś ktoś zabronił mi pisać, powiedział: „Jesteś beznadziejna” nie ma takiej opcji, żebym przestała to robić. Nic nie jest w stanie mi tego zabronić. Nikt nie jest w stanie pozbawić mnie, mnie samej. Pisanie to ja. Radość pisania jest jak uzależnienie, czym więcej piszesz, tym bardziej cię to wciąga. Gdy tego nie robisz, brakuje Ci tego, nie możesz znaleźć sobie miejsca, masz mnóstwo myśli w głowie, czujesz, że zaraz eksplodujesz…

Gdy już napiszesz – błogi spokój. To co miałam zrobić, zrobiłam. Na twarzy uśmiech. Nie ma piękniejszego uzależnienia od tego. Nie tracisz pieniędzy ani zdrowia, a w zamian zyskujesz satysfakcję i możliwość rozwoju, nie ma nic piękniejszego. Każdemu z Was życzę takiego uzależnienia:) Komentujcie, nawet jeżeli coś Wam się nie podoba. Najważniejsze, żebyście mówili, czego oczekujecie.

Zakończę ten monolog słowami mojej ulubionej pisarki Wisławy Szymborskiej z wiersza „Radość pisania”:

Radość pisania.

Możność utrwalania.

Zemsta ręki śmiertelnej…

Maja Gorochowik

Nowe logo.

Zapraszamy do wzięcia udziału w ankiecie poświęconej zmianie logo.

Wyraź swoje zdanie i zdecyduj o wyglądzie „Stacha w Podziemiach”.   

Nadzwyczajne zebranie Samorządu Uczniowskiego i trójek klasowych.

W związku z opublikowanym na naszym blogu artykułem Radosława Iwanka "Hey, techno, leave us alone!" wczoraj, na 20-minutowej przerwie w sali audiowizualnej odbyło sie zebranie Samorządu Uczniowskiego,trójek klasowych oraz osob chętnych zabrać głos w dyskusji na temat przyszłości szkolnego radiowęzła. Pani Kinga Dolatowska i Pani Joanna Tokarska zaapelowały, abyśmy my- uczniowie rozmawiali o tym problemie (jeśli ktoś nie orientuje się w temacie, odsyłamy do artykułu pod linkiem http://stachuwpodziemiach.blogspot.com/2011/03/hey-techno-leave-us-alone.html) między sobą, ale także w klasach na godzinach wychowawczych. Przyłączamy sie do tego apelu i jednocześnie pragniemy poinformować,że do końca tego tygodnia na naszej stronie "Stacha w Podziemiach" zostanie otwarte forum, na którym będziecie mogli zabrać głos w tej sprawie.

 Redakcja "Stacha w Podziemiach"

71. rocznica zbrodni katyńskiej

To nasza powinność i nasz obowiązek, by co roku w dniu tych szczególnych obchodów czcić pamięć pomordowanych w 1940 roku polskich jeńców wojennych. Pamiętamy...

Redakcja "Stacha w Podziemiach"

I rocznica katastrofy smoleńskiej

Pamiętamy... szanujemy pamięć o Was... jednocześnie chcemy przyjąć to, co w Was najlepsze i godnie służyć naszej ojczyźnie.

Dies Luctus

Redakcja "Stacha w Podziemiach" 

LICEALIADA

We wtorek piątego kwietnia w Koszalinie odbyły się ważne dla siatkarzy z naszego liceum zawody o awans do rozgrywek licealiady wojewódzkiej. Do turnieju przystąpiły drużyny z Koszalina, Szczecinka, Darłowa, Białogardu oraz Połczyna-Zdroju.


Wszystkie mecze odbyły się na hali przy słynnym „Bronku”. Zawodnicy z Połczyna zaczęli turniej od gładkiej wygranej z Białogardem 2:0 (sety: 25:13 ; 25:10), dzięki czemu połczynianie umożliwili sobie grę w meczu finałowym.

Spotkania w drugiej grupie były nieco bardziej emocjonujące i zacięte, ale bez większej niespodzianki zawodnicy koszalińskiego Bronka zdołali wygrać z drużynami przyjezdnymi.
Po chwili przerwy zawodnicy obydwu drużyn przystąpili do rozgrzewki, potem wejście na siatkę i zagrywka. Wszyscy skupieni i zdenerwowani. Pierwsza partia pokazała, że poziom między drużynami jest wyrównany i cały czas sytuacja w secie wyglądała w sposób „punkt za punkt”.

Jednak to zawodnicy z Połczyna przechylili szalę zwycięstwa na swoją stronę i wygrali pierwszego seta w stosunku 25:23. Po chwili przerwy reprezentanci szkół przystąpili do finałowego seta. Zaczęło się dosyć niepewnie i to gospodarze cały czas kontrolowali sytuację w pierwszym secie, lecz skuteczne zagrywki Norberta Wetklo i bardzo dobra postawa Mateusza Olejnika na pozycji środkowego doprowadziła do w miarę bezpiecznego stanu 16:12 dla Połczyna. Dalsza skuteczna gra, konsekwencja i walka o każdą piłkę sprawiły, że połczyńscy licealiści mogli cieszyć się z awansu do rozgrywek na poziomie województwa, w których prawdopodobnie będą uczestniczyły zespoły ze Świnoujścia, Wałcza oraz Drawska Pomorskiego.

Skład zespołu z Połczyna-Zdroju: Gracjan Kozioł (kapitan), Paweł Bugała, Mateusz Olejnik, Paweł Walczak, Jacek Korszyłowski, Norbert Wetklo, Marcin Najdzion (libero)
Rezerwowi: Norbert Wetklo, Bartosz Wszelaki, Szymon Urbanowicz, Patryk Owoc

Paweł Walczak Ic

Centrum Kultury pękało w szwach!

26 marca 2011 r. w połczyńskim Centrum Kultury odbył się gorąco zapowiadany koncert metalowo-rockowych brzmień. W wydarzeniu tym uczestniczyły trzy zespoły muzyczne:

Materia – świetnie zapowiadający się zespół, składający się z 4 młodych chłopaków, grający hardcorową odmianę metalu. O przypisanie ich do gatunku strasznie trudno, bowiem sami nie wiedzą, co odpowiadać, gdy się ich o to pyta. Chłopaki chwytają za serca mocnym uściskiem, nawet osoby nie mające zbyt dużo wspólnego z tak mocną odmianą muzyki. Na myspace mają opublikowane nagrania studyjne rewelacyjnie wykonanych kompozycji, ale to dopiero na koncercie dowiadujemy się, na czym polega i nie boje się tak napisać: wielka MATERIA!

Materia ma tak długą listę sukcesów i wygranych na festiwalach, że nie sposób ich tutaj wypisywać, bo zajęłoby to pół strony. Jednak uważam, że potwierdzeniem tego, może być fakt, iż zespół został wybrany spośród 700 kapel do PÓŁFINAŁÓW ELIMINACJI DO PRZYSTANKU WOODSTOCK razem z innymi 40 zespołami.

Utworów Materii można posłuchać na http://www.myspace.com/themateria

Raymount X – drugi z zespołów, który wystąpił na połczyńskim święcie wszystkich "metalheadów". Jest to Połczyńska kapela składająca się również z czterech muzyków nieco starszej gwardii połczyńskich metalowców, co w niczym im nie ujmuje, bo chłopaki grają niesamowicie. Potężna dawka energii przekazana za pomocą mieszanki hardcore i klasycznego heavy metalu, którą słuchacz natychmiastowo przyswaja i nie zapomina przez dłuższy czas. Do ich osiągnięć można zaliczyć 2 miejsce w zestawieniu listy przebojów Rock nie wyrok na antenie Radia Koszalin, w której za pierwsze miejsce nagrodą jest 15 godzin w studio. Obecnie znajdują się na 4. miejscu, aczkolwiek nie jest za późno, bo głosowanie trwa. Jeśli chcecie zagłosować na chłopaków, wysyłajcie smsy na nr 71601 o treści "RNW.RAYMOUNT X".

Budge – trzeci z zespołów, które wystąpiły 26 marca w Centrum Kultury, a jednocześnie najmłodszy z tej trójki. Zespół składa się z 5 osób. Część składu uczy się w naszym liceum. Budge gra muzykę z wpływami thrash metalu, groove metalu, tradycyjnego heavy metalu, czy też hardcore.

Wszystkie bilety zostały wyprzedane co do jednego. Zespoły wypadły znakomicie i spotkały się z niesamowitym odbiorem publiczności i aktywnym uczestnictwem w koncercie. Materia jako gwóźdź programu wypadła tak jak powinna, czyli nieprawdopodobnie. Mimo długiej setlisty, publiczność jeszcze długo po jej ukończeniu nie wypuszczała Materii ze sceny, czego skutkiem były 4 bisy. Wszyscy byli zachwyceni, tak i zespoły, jak publiczność zgromadzona na sali. Jednak nie ma się czemu dziwić, jeśli weźmiemy pod uwagę, że wszystkie trzy kapele grają swoją ukochaną muzykę z sercem i zaangażowaniem, a w Połczynie-Zdroju nie brakuje ludzi, dla których metal to jeden z najważniejszych życiowych prawd.

Dotychczas na youtube pojawiły się wyłącznie nagrania zespołu Budge, lecz wkrótce zapewne ukażą się także filmy zespołu Materia i Raymount X. Nie wszystkie utwory, ale część chronologicznie poukładanych wykonań:

http://www.youtube.com/watch?v=jL-Zb4wnHXc
http://www.youtube.com/watch?v=iVflKaQgTr4
http://www.youtube.com/watch?v=xvDRnc6AjhI
http://www.youtube.com/watch?v=6qxbfh243wo


Jan Matwijczak Ic

POD LUPĄ…

Adrenalina, emocje, które dostarczają niesamowitych przeżyć. Chyba każdy na ziemi doświadczył tych uczuć. Jednym z nas się to podoba, innym zupełnie nie jest na rękę.

Jeśli chodzi o nietypowe stany u każdego z nas są one wywoływane w różnoraki sposób. Jedni, przejmując się najbliższą klasówką, nie mogą opanować drżenia rąk, lecz są i tacy, którzy muszą spróbować czegoś naprawdę szalonego, aby poczuć się odlotowo(i nie chodzi tu o dopalacze).

Na wielu kanałach sportowych często realizatorzy ukazują nam sporty, których uprawianie grozi nawet utratą życia. Po co ludzie właściwie to robią? Czy pieniądze za to rzeczywiście są aż tak wielkie?

Odpowiedź brzmi: nie. Człowiek już w swojej naturze ma podejmowanie ryzyka. Lubimy odczuwać ten dreszczyk emocji, który czasami z powodzeniem odrywa nas od przyziemnych spraw.

Ostatnio sporą popularność zyskało sobie wiele sportów ekstremalnych. Najbardziej efektownym według mnie jest base jumping (B.A.S.E.). Ludzie uprawiający ten sport twierdzą, że przeżycia, których doświadcza wówczas człowiek są niesamowite.

Sport ten polega na wykonywaniu skoków spadochronowych z różnych obiektów, np. z wysokich budynków lub anten. Niebezpieczeństwo polega na niewielkiej wysokości tych obiektów, a co za tym idzie – na krótkim czasie, w którym skoczek musi otworzyć spadochron. Jak niebezpieczny jest to sport, pokazało już kilku zawodników, których skoki skończyły się połamaniem wielu kości m.in. miednicy.

Jeszcze bardziej niezwykłą forma spędzania wolnego czasu jest latanie bez spadochronu. Brzmi naprawdę niewiarygodnie, a wygląda jeszcze bardziej niesamowicie. Sport ten składa się z dwóch elementów. Najpierw trzeba się wspiąć na jakieś bardzo wysokie miejsce, które wcale nie tak łatwo znaleźć. Najprzyjemniejsza, według osób uprawiających ten sport, jest jednak druga część tej zabawy. Polega ona na rzuceniu się w przepaść, i to dosłownie. Ludzie, którzy to robią, ubrani są w specjalny kombinezon zaopatrzony w elementy na wzór błony pomiędzy tułowiem a ramionami. Stwarzają one opór dla powietrza i unoszą człowieka jak piórko. Najdłuższe loty trwają nawet po kilkanaście minut. Oczywiście odbywane są one w specjalnych miejscach, gdzie panują najdogodniejsze warunki na ziemi.

Każdy z nas na pewno był w cyrku. Z wielkim zaciekawieniem oglądamy występy wielu ambitnych akrobatów, z których największą popularnością cieszą się chyba linoskoczkowie. Ich występy i balansowanie na cieniutkiej linie kilka metrów nad ziemią wymaga od nich nie lada odwagi i wyćwiczenia. Dlatego szczególnie ciekawie przedstawia się historia pewnego francuskiego linoskoczka Philippe`a Petita, którego jednogłośnie możemy okrzyknąć najlepszym linoskoczkiem w historii. Nigdy nie pracował w cyrku. Jego pokazy oglądały całe rzesze ludzi w wielu miejscach świata. Przechodził po linie pomiędzy wieżami katedry Notre Dame i w wielu innych miejscach. Jednak najsłynniejsze przejście wykonał w Nowym Jorku. Wówczas to podjął się naprawdę niewiarygodnego zadania. Rozwiesił wraz ze znajomymi linę pomiędzy nieistniejącymi już dziś bliźniaczymi wieżami Word Trade Center. Po linie tej wykonał kilka przejść, a także położył się na niej. Widok stamtąd był niesamowity. Wszystkie popisy linoskoczka zostały pokazane w filmie „Człowiek na linie”.

Istnienie takich dyscyplin pokazuje nam, jak popularna jest chęć przezywania nowych wrażeń. Myślę także, że ludzie godzący się na takie ryzyko chcą spełniać swoje marzenia i udowadniać światu, ze można takie rzeczy wykonywać. Od początku swego istnienia ludzie marzyli, aby unieść się w przestworza i poczuć się jak ptaki. Dziś za pomocą najnowszych urządzeń staje się to możliwe i bardzo popularne.

Tomasz Buczma

FILOLODZY – ŁĄCZMY SIĘ!

Dla maturzystów może jest już za późno – deklaracje maturalne złożone, wymarzone uczelnie i kierunki studiów wybrane. Ale ktoś musi powiedzieć

(hm, no dobrze – napisać) słów kilka na temat studiów neofilologicznych.

Jestem studentką pierwszego roku filologii germańskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.(I z tego miejsca od razu pozwalam sobie na małą prywatę – nie, nie studiuję dziennikarstwa!) Brzmi dumnie! Póki co, nie żałuję mojego wyboru. Było ciężko, były łzy i chęć, by zrezygnować.

Początki są trudne. Na to składa się wiele rzeczy – obce miasto, obcy ludzie, nagła i kompletna samodzielność (niestety, rodziców nie można zabrać ze sobą). Co tu ukrywać – po prostu ogromna rewolucja! Ale do wszystkiego można się przyzwyczaić, ze wszystkim oswoić. I można zrobić to bez znajomych z liceum czy rodziny. I naprawdę – na studiach mijają czasy, że trzeba mieć same piątki i czwórki. Student z ‘trójczyny’ się cieszy!

Co ciekawego na studiach? Oprócz indeksu i super-odlotowej legitymacji studenckiej?:) JĘZYK! Na pierwszych zajęciach oczywiście przedstawiamy się, żeby poznać grupę i żeby wykładowca mógł nas ‘posłuchać i zobaczyć, na jakim poziomie państwo mówią’. (Tak - forma ‘Pan/Pani’ jest tu na porządku dziennym, w końcu jesteśmy dorośli!;)) A później to już wszystko idzie ‘z kopyta’ – wykłady, ćwiczenia i kolokwia. Wykłady – niektóre bardziej pasjonujące (jak np. historia literatury niemieckiej z Profesorem i cudownym poczuciu humoru) lub też mniej (np. historia i kultura Niemieckiego Obszaru Językowego z Panią Doktor, która wciąż powtarza ‘nicht wahr?’). Ale jak mówiłam – do wszystkiego można się przyzwyczaić Z ćwiczeniami też różnie bywa – najważniejszą częścią ćwiczeń są tzw. PNJ czyli Praktyczna Nauka Języka. Na egzaminach (ustny i pisemny) z tego właśnie przedmiotu swoją filologiczną karierę kończy duża część studentów. Ale myślę, że nie to jest teraz najważniejsze. Bardzo ciekawym przedmiotem (wg mojej oceny) jest Wiedza o Akwizycji i Nauce Języków Obcych. W skrócie – różne metody nauki, wpływ różnych czynników na efektywność przyswajania wiedzy. Dla mnie, jako przyszłego nauczyciela, jest to bardzo ciekawe. Czwórka na semestr była, a to o czymś świadczy!;)

Pierwszy rok studiów jest czasem, kiedy uczy się przedmiotów ogólnych (np. językoznawstwo czy proseminarium kulturoznawcze). Dopiero na drugim roku rozpoczynają się tzw. Przedmioty kierunkowe. Jakie profile kształcenia można wybrać? Otóż:

- profil translatorski (..czyli tłumaczenia)

-profil nauczycielski ( w ramach uprawnień do nauczania również WOS)

-germanista w przestrzeni publicznej ( biznes, kultura, mass media – głównie tłumaczenia i praca z tekstem)

- profil interkulturowy (polityka, sztuka i kultura Niemiec, historia, stosunki Polsko-Niemieckie)

A jeszcze słów kilka o wykładowcach – tych tytułuje się zgodnie z ich stopniem naukowym. Żadne tam ‘Psze Pani’ tylko „Pani magister/doktor/profesor”. Mam to szczęście i trafiam na ciekawych i miłych ludzi. Takich, którzy sami dobrze pamiętają, jak to jest być studentem, co sprawia, że są bardziej ‘dostępni’ i tacy…ludzcy, po prostu.

Żeby nie było tak kolorowo – powiedzmy o ciemnej stronie tych studiów. Otóż mam złą wiadomość dla dziewcząt – wszystkie (!) filologie są bardzo, ale to bardzo sfeminizowane. Przykład? Na moim roku (obecnie 80 - 90 osób) jest ok. 10 chłopaków. Wystarczy? Ale dla pocieszenia dodam, że w pobliżu siedziby Wydziału Neofilologii znajduje się Uniwersytet Ekonomiczny, więc problem traci na znaczeniu ;) Studia filologiczne są bardzo ciekawe, o ile ktoś jest cierpliwy i systematyczny. Bez tego nie ma żadnych osiągnięć.

Lektury - piękny stosik powieści i wierszy, który trzeba zdać pod koniec każdego semestru. Można zdać kanon nie czytając ani jednej lektury, ale nie radzę. Za duży stres;)

Zapomniałam o największych przyjaciółkach studentów – Panie z dziekanatu/sekretariatu i USOS. Ale o tym przekonacie się sami!

Polecam germanistykę? Nie polecam? To zależy od Waszych zainteresowań i planów na przyszłość. Ale jeśli ktoś o tym marzy, to zdecydowanie TAK!

Absolwentka

Natalia Jakubczak

P.S. Pragnę wyrazić swoje ogromne zadowolenie z faktu, że ‘Stachu’ jest w formie elektronicznej! O profilu na Facebooku nie wspomnę. Chociaż z łezką w oku wspominam ten czas, kiedy razem z Panią Katarzyną Połońską, Wojtkiem Pilarzem, Wojtkiem Wiąckiem, Asią Nacfalską i Hubertem Oździńskim popołudniami drukowaliśmy gazetkę. Ehh…to były czasy!